Een keer geen rondje lopen, dankzij de BVG Trail

Na weken niet echt hardgelopen te hebben ging ik van start bij de BVG trail. Ik had gekozen voor de 25K met 950D+. Er zat een tijdslimiet van 4:15 aan vast. Ik was eindelijk gestopt met hoesten en voelde mij iets beter. Dat veranderde donderdag nacht toen ik opeens helemaal niet lekker werd waardoor ik op vrijdag al helemaal geen eetlust meer had en ook een lichte verhoging bleek te hebben. Dus in plaats van koolhydraten te stapelen stond ik op zaterdag ochtend leeg aan de start. Met moeite had ik twee bananen naar binnen gekregen, dus dat werd wat!

Het mooie aan deze race is dat de start en finish op verschillende plekken plaats vinden! De start van de 75K en 25K vinden plaats in Salò, de finish van de 25K en start van de 50K vindt plaats in Bogliaco en de finish van de 50K en 75K is in Limone. Nu hadden wij de auto in Bogliaco geparkeerd en zijn met de bus naar Salò gereden.

Een uur voor mijn start gingen Ewoud en Hanno van start op de 75K. Een kwartiertje na hun start begon het te miezeren, dus ik besloot te starten met de verplichte regenjas aan. Dit bleek een goed idee, gezien we blijkbaar gezamenlijk de eerste 1,5K gingen afleggen naar de daadwerkelijke start. Dit zorgde ervoor dat ik nog ongeveer 4 uur overhad voor de daadwerkelijke 25K. Tijdens de eerste klim ging de jas uit en liep ik verder in mijn shirtje.

Aan de hand van het hoogteprofiel en de waterposten had ik een plan van aanpak gemaakt met verschillende deadlines. Zo zou ik 2 uur hebben voor het eerste stuk, 75min voor het tweede stuk en gezien het laatste stuk op de kaart eruit zag als een lange downhill rekende ik daar nog 45min voor. Zo had ik nog een kwartiertje ‘over’. Helaas viel dit kwartiertje weg door de gezamenlijke start. Doorstappen dus!

Tijdens de eerste klim werd ik links en rechts ingehaald. Ik ben nog steeds meer het type voor een downhill, maar helaas om lekker naar beneden te kunnen denderen moet je eerst omhoog. En omhoog dat we gingen. Af en toe stopte ik even om te kunnen kijken naar het Gardameer wat er prachtig bij lag. Daarna kwamen wat licht technische downhills en ik vloog naar beneden. Genieten, ow wat was ik aan het genieten. Hier en daar haalde ik wat mensen in en toen gebeurde het. Ik weet niet of het kwam door de regenval van de dag ervoor dat het pad glad had gemaakt, of het een kuil was, of dat het een losse steen was. In een keer voelde ik hoe mijn enkel dubbel klapte. Vijf meter later was ik klaar met de downhill. Typisch gevalletje van mijn geluk. Ik rende rustig verder, aftastend hoe de enkel precies voelde. Wonder boven wonder moesten we daarna een (ijskoud) beekje oversteken, dus ik stak mijn voet enkele minuten in het water en maakte de schoen daarna iets strakker vast. Ik werd ondertussen weer ingehaald door iedereen die ik op de downhill had ingehaald, maar het maakte mij toen niet meer uit. Toen ik niks meer voelde doordat de voet was bevroren ging ik verder naar de eerste drankpost, 1K verderop.

Na 1:40 had ik het eerste verzorgingspost gehaald. 20 minuten sneller dan ik wilde, maar ik had al door dat het hoogteprofiel niet overeen kwam met wat ik daadwerkelijk aan het lopen was. Mijn horloge gaf inmiddels 10K en 528D+ aan, dus ik had nog even te gaan. Gelukkig mocht ik de volgende 3K verder met downhillen, maar dan wel op de asfalt weg. Iets wat niet zo werd gewaardeerd door mijn lichaam op dat moment, maar wat wel een super mooi uitzicht over het meer gaf. Het was dat mijn telefoon ergens in mijn camelbag verstopt zat, anders had ik echt even een paar mooie foto’s gemaakt.

Na de downhill gingen we weer omhoog het offroad stuk op en kwamen we uit bij een prachtige waterval. Een mooi moment om mijn voet weer even in het koude water te houden. Na bijna 3 kilometer omhoog te gaan mochten we weer naar beneden. Rustig aan, dat wel, en onderaan kwamen we uit bij ruïnes en opnieuw een waterval. Het mooie tijdens de uphill hierna was dat ik werd ingehaald door een Italiaan die doodleuk een telefoongesprek aan het houden was. Terwijl ik half aan het doodgaan was kon hij gemakkelijk een gesprek voeren. Top, hahaha.

Uiteindelijk kwam ik eindelijk bij de waterpost van de 18K aan, mijn horloge gaf aan dat die op de 21K zat. Dit was ook het punt met een timegate, die ik met tien minuten net had gehaald. Ondertussen stond er al 3 uur op mijn horloge. Toch nam ik de tijd om even een handje rozijntjes te eten en mijn camelbag opnieuw bij te laten vullen.

Volgens de kaart zouden we hierna alleen nog moeten downhillen en gezien mijn horloge al 950D+ aangaf dacht ik dat dat wel klopte. Dus niet. Op-en-neer tot mijn horloge 25K aangaf en we nog niet bij de finish waren. Ondertussen was ik er eigenlijk al best klaar mee. Ik zat al op 1050D+ en mijn energie was al op. Toen ik een reactie van Ewoud kreeg op mijn smsje ben ik even op de grond gaan zitten en moest ik toch even lachen. Hij zat namelijk bij de 33K verzorgingspost aan de pasta en bier.

Ik moest vervolgens nog 2K lopen naar de finish. Lopen ja, want ik kreeg mijn lijf niet meer aan het rennen. Het was op en mijn enkel en knie waren boos op mij. Inmiddels had ik uitgerekend dat ik niet langzamer dan 10min/km mocht lopen om nog binnen de cut-off time binnen te komen. Dat de laatste 2K merendeels downhill waren zorgde ervoor dat ik iets sneller liep en ik kon mijn horloge dan ook na 4:06:23, 27.27K en 1055D+ stopzetten. Ik had het gewoon gehaald! De officiële tijd die de organisatie heeft geklokt is 3:56 geworden en ik ben 180/187 overall geworden en 42/49 vrouwen op de 25K.

Vervolgens nog een paar keer de verkeerde kant opgestuurd voor mijn tas en daarna om de auto te vinden (zo kon ik nog bijna 5K wandelen erbij optellen) kon ik eindelijk bijkomen. Even gehuild, om daarna op de achterbank te slapen en wakker te worden met een nog pijnlijkere enkel. De volgende paar uur wachtend (op de achterbank) op de heren doorgebracht. Ik was natuurlijk wel super trots op hun behaalde resultaat!

De BVG trail is zeker een aanrader, want het is een hele mooie trail. Ga alleen niet na 9K al door je enkel!