Eindelijk mocht ik weer! 

Afgelopen weekend was het zover. Ik mocht eindelijk weer sporten/hardlopen! Vanwege de instabiliteit van mijn knie mocht ik tijdelijk niet sporten van mijn fysiotherapeut. Dit had hij al eerder gezegd, maar ik was niet zo goed in luisteren. Ik had nog teveel leuke runs op het programma staan. Helaas merkte ik dit bij de laatste Strong Viking op 14 oktober, waardoor ik hier na 13K al over de walhalla steps ging in plaats van na 19K. Toen besloot ik dat het tijd werd om te luisteren. De twee runs die erna kwamen heb ik nog wel gedaan, maar toen liep ik elke keer met een groep. Hierdoor kon ik toch niet voluit gaan. Toch merkte ik dat de ondergrond zelfs op dat moment niet ideaal was. Het was gewoon weer ruw terrein en bij Hang on merkte ik dat, ondanks dat dit maar 13K was, mijn knie nog niet stabiel genoeg was. Desondanks ging ik afgelopen weekend twee runs doen, maar dit keer gewoon asfalt hardlopen. 

Santa Run Spijkenisse 

De Santa Run in Spijkenisse was op 17 december ‘s ochtends om 11.00. Ik wist hiervan doordat Brigitte haar ouders in de organisatie zitten. Dus met vriendje lief en twee vrienden die kant op, waar ik Brigitte tegen kwam. De afstand die je kon kiezen was 3 of 5K en ik was eerst nog in dubio. Ging ik voor de 5K en lekker lopen sinds eeuwen, of ging ik gezellig met Bri voor de 3K gezien zij maximaal 1K mocht hardlopen van haar fysiotherapeut en de rest moest wandelen. Daar besloten gezellig met Bri te gaan lopen. Al zijn we uit eindelijk op zo’n 300meter na alles alsnog rustig gaan hardlopen. We konden er niks aan doen, ze liep pijnvrij en we moesten beide aan onze conditie gaan werken! 

Het lopen met zo’n Santa Run was wel erg gezellig. Ondanks dat het pak ‘maatje twee personen’ was en ik besloot de broek achter te laten gezien de jas voor mij een jurkje was, was het leuk om iedereen als kerstman/vrouw te zien lopen. En de medaille in de vorm van een (platte) kerstbal was de kers op de taart. Nu al besloten dat ik volgend jaar meer van zulke runs wil gaan doen! 

Night run 
Vervolgens stond voor zondag een night run van 5K op het programma, behalve dat deze bijna 6K bleek te zijn. Oeps. Wederom samen met vriendje lief die kant op, om daar Sylvana en Michelle te ontmoeten. Bij de manage onze lampjes opgehaald die we mochten houden (komen van pas met trainen!) om daarna de warming-up in de binnenbak te doen. Na een paar rondjes hielden we het voor gezien, we deden onze eigen warming-up wel. En toen gingen we in een keer van start. 

De eerste 2K liep ik lekker met Syl, terwijl Michelle en Daan samen voor ons liepen. We wisten al dat die twee sneller zouden zijn, maar eens kijken hoelang we bij elkaar konden blijven. Tot ik opeens een lekker tempo te pakken kreeg en zo wegliep bij  Syl en opeens naast Daan en Michelle liep. Die waren netzo verbaasd als mij, haha. Het bleek dat we in de kopgroep liepen met de gids (de fietser) vlak voor ons. Dit gaf mooie beelden als we naar achteren keken en al die lampjes zagen. Zooooo mooi! Helaas moesten we ons tempo wel terug brengen, want de fietser wilde niet harder om de groep bij elkaar te houden. Uiteindelijk was ik super blij, want ik kon op een mooie tempo blijven lopen en ook gewoon blijven hardlopen zonder last van mijn knie te krijgen. Ik moet echt meer op asfalt gaan lopen om te verstevigen! Maar kon met deze run wel mooi een Hogwarts Running Club medaille claimen! 

De eerst volgende run is een rondje Flevonice op nieuwjaarsdag. Daarna ga ik dood bij Tough Guy. Ik ben een koukleum  waarom heb ik mij opgegeven?