Is dat mij echt gelukt?
Afgelopen weekend zijn we met een deel van team RAM_NL naar Centerparcs gegaan. Heerlijk een weekendje weg, zwemmen en op zondag nog een ander deel van het team ontmoeten bij Family Fit Indoor. Helaas werd ik tijdens het weekendje ziek (lig vanuit mijn warme bedje deze blog te schrijven), maar toch heb ik aardig wat nieuwe dingen geleerd dit weekend en/of overwonnen!
De mini Fjord Drop
In het zwembad van Centerparcs hadden ze enkele glijbanen, waaronder een mini versie van de Fjord Drop. Nu is dit mijn, zeg maar, nachtmerrie bij Strong Viking (en alle soortgelijke glijbanen bij andere runs) en ben ik sneller die trap af dan dat ik hem op liep, dus dit leek mij een goed moment om dit te proberen. Dus toen de rest aan het flow riden was, ging ik vol goede moed naar de glijbaan. Altijd leuk om daar aan te komen en die kids van 7 zonder vrees dat ding af te zien gaan. Goed voor het zelfvertrouwen, not! Maar dat maakte mij niks uit, ik moest het doen. Dus ik ging. En ik vond het helemaal niks, maar ik had het wel gedaan! Mini Fjord Drop overleefd, woehoe!
Twee dagen later gingen we weer en toen ging ik er zelfs drie keer achter elkaar vanaf. Ik was heet trots op mijzelf! Al zag Sylvana de doodsangst nog wel in mijn gezicht toen ik eraf ging, haha. Bleef wel een dingetje. Maar ik had het mooi wel weer geflikt. Wie weet durf ik de Fjord Drop dan ook ooit.
Family Fit Indoor
Op zondag gingen we met het team trainen bij FFI. De locatie al meerdere keren op foto’s voorbij zien komen en nu moesten we het wel zelf uitproberen natuurlijk! Wat mij het meest beviel, was het feit dat ze een weaver hadden. Tot nu toe ga ik altijd heel netjes over de eerste balk en dan moet ik onder de tweede balk door en dan lig ik opeens op de grond… Dus oefenen! Bij Outdoor Valley ligt de weaver alleen over het water, dus daar wil ik hem nooit oefenen. Gelukkig was Sylvana mee en gingen we kijken waar het bij mij mis ging. Na meerdere pogingen (en ja, ook een paar keer opeens op de grond liggen) kwamen we erachter waar het mis ging en plots had ik het einde van de weaver behaald! Super blij hiermee. Daarna liet Franek nog een andere techniek zien, maar die gaan we de volgende keer wel oefenen 😉
Maar dat was niet alles wat ik daar heb behaald wat nieuw was. Naast dat ze buiten een weaver hadden staan, hadden ze daar ook een schuine monkeybars staan. Deze was een stuk steiler dan die bij The Great Escape en die was mij net niet gelukt. Maar dat maakte niet uit. We zijn een paar maanden verder en ik kan inmiddels meer dan destijds. Dus ik ging een poging wagen. Spoor voor spoor omhoog en dat ging goed, voor ik het wist moest ik weer naar beneden. Spoor met twee handen vastpakken vond ik irritant wegens de snelheid die je had, dus ik ging voor een hand per spoor. Dit zorgde ervoor dat ik heerlijk heen en weer ging slingeren, maar ik haalde wel mooi het einde. Weer iets om af te strepen van mijn bucketlist!
Het derde ding wat ik daar heb overwonnen was iets wat terug was gekomen na een tijd niet getraind te hebben. De mentale blok die ik had bij het loslaten van mijn rechterhand om naar de volgende triangel en/of ring te gaan. Ik weet niet hoe, maar die stomme blok was terug en het lukte mij dus niet om voorbij ring drie te komen. Zo gênant, zo stom, zo frustrerend vooral. Ik wist dat ik het kon, ik had het al eerder gedaan, waarom nu dan niet? Na de zoveelste faal was ik even wat anders gaan doen, maar toen tegen Lieke gezegd dat ik toch nog 1 poging wilde wagen voor we weer buiten gingen spelen. Volledige focus en visie, en toen was ik opeens bij de laatste ring. Mental block 0 – Sabina 1.
Gezien ik al een beetje ziek aan het worden was, lukte de rest mij echt niet meer. Geen kracht, geen energie, lichaam zei nee. Dus Lieke staan aanmoedigen terwijl zij nog wat super dingen liet zien en een notitie voor mijzelf maken dat ik de volgende keer dat ook zou kunnen. Nu alleen nog krachttraining doen om die notitie af te kunnen vinken.
