Rat Race Dirty Weekend

Op 10 mei 2016 besloot ik dat ik naar Rat Race Dirty Weekend 2017 zou gaan. Een 32K run waarvan de foto’s en verhalen ervoor hadden gezorgd dat deze op mijn OCR bucket list kwam te staan. Op 6 mei 2017 was het dan zover.

Naast het ticket voor de race had ik ook een ticket voor de busrit aangeschaft. Dit hield in dat ik om 8.00 bij Hazeldonk stond, de bus zou namelijk tussen 8.15 – 8.30 vertrekken. Top! Goed op tijd aanwezig dus. Alleen jammer dat de bus pas om 9.15 op kwam dagen en om 9.45 vertrok. Goed begin van de dag dus. Vervolgens was het wel gezellig in de bus, maar mocht ik nog een keer ergens ver heen gaan dan is de bus geen optie meer. Ik word chagrijnig van zo’n lange reis, en zeker als de reis langer duurt omdat de reisgenoten zich niet aan het tijdschema houden. Om 7.45 van huis vertrokken en om 19.45 eindelijk bij het terrein aankomen. Ik was er al helemaal klaar mee. ik zal maar niet beginnen over het kamperen. De zin ‘ik haat kamperen’ is vaak gevallen.

In ieder geval, we waren op het terrein en de volgende dag was race day! Nu hadden ze verteld over hoe leuk het was en alles, maar als het dus rotweer is, is het totaal niet leuk! Baselayer aan, en gaan!

Het eerste stuk liep ik prima. Lekker eigen tempo, met een hoop grappige Mudstacles om mij heen waardoor het leuk was. Obstakels gingen prima. Dingen waar ik eerst meer moeite mee had gaan steeds vloeiender en het lopen gaat steeds beter. Top om te merken! 32K voor de boeg. Het was dan niet al te warm, maar zolang ik in beweging bleef was het prima te doen. Tot ik rond de 6/7K opeens iets voelde ploppen in mijn knie. Pijn in mijn knieholte kwam op. Kwalitatief Uitermate Teleurstellend! Op de vlakke stukken kon ik nog hardlopen, maar omhoog ging ik toch echt lopen om zo min mogelijk druk op mijn knie te zetten. Ik zat in dubio of ik de full mucker ging uitlopen of bij de half mucker zou stoppen. Opzich kon ik mij, ondanks de water obstakels die ik al had gedaan, warm houden dus daar had ik nog geen last van. Blij met dat hogere vetpercentage op dat moment, haha. Maar de hoge sprong in het water besloot ik niet te doen, waardoor ik ook een groot stuk zwemmen oversloeg. Op dat moment vond ik dat niet zo heel erg. Toen met Jessica verder gelopen, gezien zij het koud begon te krijgen. Samen zouden we de half mucker doen. Ik wilde niks kapot lopen met het oog op OCR Series en de EK’s die eraan komen. Een hoop obstakels overgeslagen omdat er te lange rijen stonden. Een deel vond ik niet erg omdat dat toch verschillende makkelijke evenwichtsbalken waren (mijn specialiteit) maar een deel vond ik ook jammer (een hoge combo constructie in het bos die ik best had willen doen). Niet veel later besloot Jessica uit te stappen omdat ze het echt te koud kreeg. Dus ik ging alleen verder. Inmiddels gezien dat mijn knie dik werd, maar ik wilde op zijn minst de half mucker uitlopen. Dus ik ging rustig dribbelen, kijkend naar de obstakels of ik die nog kon doen. Water sloeg ik over omdat ik daarna toch niet meer warm kon worden en als ik mijn knie te hoog moest buigen ging het hem ook niet meer worden. Maar bovenlichaam obstakels, die gingen nog wel! En toen was daar Ewoud. Althans, een heel zielig en koud hoopje persoon wat zichzelf Ewoud noemde. Hij zei dat hij hem uit zou lopen, maar hij was meer aan het schuifelen dan lopen. Zo kon ik hem niet achterlaten, dus ik besloot bij hem te blijven. Een beslissing waar ik nog steeds achter sta, maar God, wat had ik het koud.

Dus de laatste paar kilometer eigenlijk niks meer gedaan qua obstakels. Ik baalde onwijs, maar door het lopen met Ewoud was ik ijskoud geworden toen ik bij de monkeybars aankwam en kon er niet eens meer aan hangen. Dus het terrein doorgestoken en Ewoud begeleid naar de eerste hulp. Langs de finish gelopen, zodat hij blij was en hem rechtstreeks naar de EHBO tent gebracht. Toen gauw terug gerend, over het hek geklommen en over de finish gegaan om voor hem, Jessica en mijzelf de medailles op te halen.

Het was dus een bijzondere run voor mij. Niet veel meegekregen van de obstakels, waar ik echt van baal. Zoveel leuke dingen nu niet kunnen uitproberen. De slide naar de finish was een goede oefening geweest voor de Fjord Drop en de Mens Health Fitness zone was goed geweest om grip en techniek te testen. Maar goed. Ik kon Ewoud niet achterlaten, bang dat hij nog steeds rondjes zou lopen op het parcours anders.

Geen idee of ik nog een keer ga. Misschien, maar dat wordt dan een last minute beslissing denk ik dan. Nu is het eerst tijd om mijn knie te laten rusten, herstellen en als een gek aan de bak voor Hills. Dat is precies over een week.

Deze flapjacks waren wel onwijs lekker!